BookRix

'T Was Een Plezier _Van Lennep_ Persoonlijk Te Ontmoeten.



Toen Hij In Augustus 1865 Ter Vergaderzaal Van Het Achtste Taal-
En Letterkundig Congres Te Rotterdam Verscheen, Geheel In Een Grijs
Zomercostuum, Het Fraaie Zilveren Hair Om De Slapen Golvend, Kwam
Ieder Hem Blij Groetend Te Gemoet. Aan De Tafel Van Het Bestuur
Plaats Nemend, De Guitige, Donkere Oogen Naar Het Publiek, Vooral
Naar De Dames Richtend, Zat Hij Met Een Bijna Onmerkbaren Glimlach
Te Luisteren. De Vrij Drooge Beraadslaging Over De Spelling Der
Bastaardwoorden Werd Plotseling Door Hem Met Een Handvol Aardigheden
Afgebroken. Wie Herinnert Zich Niet, Hoe Daar Door Hem Geijverd Werd,
Om De Ph Door De F Te Vervangen--Hoe Hij Vertelde, Dat Hij Als Jonkman
Een Zangspel "_Saffo_" Geschreven Had, Maar, Dat De Regisseur Zijne
Spelling In _Sapho_ Gewijzigd Had, Zoodat De Acteurs: "O, Sap, Ho,
Wees Gegroet!" Zongen; Hoe Hij Er Bijvoegde, Dat Eene Amsterdamsche
Dienstmaagd, Uitgezonden Door Hare Mevrouw, Om Te Zien Of Er Een
Vroolijk Stuk Op Het Leidsche Plein Zou Gespeeld Worden, Terugkwam
Met Het Bericht: "Ze Spelen De Mophondjes," Terwijl In Werkelijkheid
"_Demophontes_," Het Classiek Treurspel Van _Metastasio_, Vertaald Door
_Westerwijk_, Werd Vertoond; Hoe Hij Besloot Met De Mededeeling Eener
Jonge Dame, Die Hem In Zijne Waardigheid Van Vrijmetselaar Vroeg,
Wat De Orde Toch Bedoelde Met De Woorden _Prop Hanen_, Waarop Hij
Antwoordde, Dat Daarmeê Waarschijnlijk De Mannetjes Van Prop Hennen
Gemeend Werden.