Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από την ‘φυγή’ ενός ποιητή προς την αιωνιότητα… με τον φθαρτό, σάρκινο φορέα του βέβαια καθώς πνευματικά και καλλιτεχνικά, η Αιωνιότητα, ο Χρόνος και η Μνήμη είναι άξονες που δεν τον αποχωρίστηκαν ποτέ. Και παρότι δεν είμαι ο ‘ειδικός’ ή ο ‘επαγγελματικά αρμόδιος’ αισθάνομαι πως αξίζει ο κόπος να γράψω δυο λόγια για όλο αυτό το ταξίδι που έχω βιώσει επί πολλά χρόνια μέσα από τον Αγγελοπουλικό κινηματογράφο.
Keywords:
cinema, films, Angelopoulos, Theo, review
Posts and Comments